پزشکان صابون لوکس اصل را هم برای اهداف دارویی و هم برای پاکسازی توصیه کرد.
تا قرن هفتم، صابونسازان در اسپانیا و ایتالیا ظاهر شدند، جایی که صابون با چربی بز و خاکستر درخت راش درست میشد. در همان دوره، فرانسوی ها شروع به استفاده از روغن زیتون برای ساخت صابون کردند.
صابون مارسی بیش از شش قرن است که در جنوب فرانسه ساخته می شود این دستور غذا برای اولین بار در سال 1688 و در زمان سلطنت لویی چهاردهم، “پادشاه خورشید” به رسمیت شناخته شد.
در نهایت، عطرها معرفی شدند و صابون های تخصصی برای حمام کردن، اصلاح کردن، شامپو کردن، و شستن لباس شروع به ظهور کردند. داستانی وجود دارد که پادشاه لویی چهاردهم وجود دارد.
در فرانسه سه صابون ساز را به دلیل ساخت نواری که پوست بسیار حساس سلطنتی او را تحریک می کرد اعدام کرد.
انگلیسی ها ساخت صابون را در قرن دوازدهم آغاز کردند در سال 1633، پادشاه چارلز اول یک انحصار 14 ساله به انجمن صابون سازان وست مینستر اعطا کرد.
به گفته آلیسون سیم، در کتاب خود «خانه دار تودور»، خانم های ثروتمند دوره تودور (1485-1603) از صابون توالت معطر یا صابون کاستیل برای شستن روزانه خود استفاده می کردند.
این صابون که با روغن زیتون تهیه می شد و وارداتی بود بسیار گران بود. یک کتابچه راهنمای خانگی که در این دوره نوشته شد شامل دستور العمل هایی برای صابون بود که نشان می دهد .
مردم در همه سطوح جامعه به بهداشت شخصی علاقه مند هستند.
در زمان سلطنت الیزابت اول ، مصرف صابون در انگلستان بیش از هر کشور اروپایی دیگری بود.
به نظر می رسد که ملکه بس این مد را خودش تنظیم کرده است، زیرا گزارش شده است که ملکه هر چهار هفته یک بار حمام می کند “چه لازم باشد یا نه”.
در قرن هفدهم و هجدهم، درست زمانی که صنعت صابون در انگلستان در حال افزایش بود، موضوع یک سری محدودیت ها و مالیات فلج کننده بر صابون شد.
در نهایت، عصر ویکتوریا فرا رسید و با آن، علاقه جدیدی به بهداشت شخصی ایجاد شد. در سال 1853 بود که گلادستون مالیات صابون را لغو کرد تا صابون در دسترس و مقرون به صرفه برای افراد بیشتری باشد.